1. Us Oma weer as Kind ganz plietsch und fromm all jümmer.
“ Dat Eene segg ik di, von Glooben warst nicht dümmer!”
So wie ne Söge roppt de hungerigen Farken,
ging use Oma sonndags in ehre ole Karken.

2. Se seggt: „Ochott, ochott, lot mi man so gewehr’n,
ik will de schöne Tiet bi’n Orgeln nicht entbehr’n.
Dat gifft mi Kraft und Mood, dor kann mi keener stör’n,
dor krieg ik jümmer Nee’et ut use Dörp to hör’n.

3. Und geiht us Oma denn op ehren Platz nu sitten,
de Klingelbüttel kummt for ehre Näs to bitten.
De Orgel dröhnt und ballert, doch Oma deiht all nicken.
Vergeeten sind de Sorgen von Geld und Strümpe stricken.

4. De Pastor op de Kanzel, an Weiarm und an Brüllen:
„Ihr Sünder höret her, sollt Gottes Wort erfüllen.“
Doch Oma stört dat nicht, se is in Schloop an Drömen,
let sik von heil’gen Geist den Breegen nu dörströmen.

5. Se drömt as weer se nu in schönet Paradies:
Dor keem ehr in’e Möd, ehr ehr Heini old und gries.
He foot ehr um und sustert: „ Kumm her mien söte Deern,
ok wenn du old und gries bist, ik heff di jümmer geern.“

6. Bi’n Afgesang hellwook, de Oogen ganz wiet open,
seggt Oma to’n Pastor mit Handschlag und ganz fründlich:
„Wat weer dat hier so schön, de Predigt hett mi droopen.
Verhohlt hebb ik mi richtig hier in de Karken düchtig!“