Wenn de Reis is nun to En'n

Wo wi Spaziergang to sän'n
Um all de Grenzen von us Weyhe
De dor gung'n von Syke bıtt Dreye
Von Rıede bıtt Stuhr un Bremerland
Dorto keem ok noch de Werserstrand.

Denn scholl'n wi us dorup besinn'n,
Wat dän wi all dormit gewinn'n.
Geschichte, Land un Luer, noch mehr
Stroten, Beeks, wat ans noch weer,
Sünd us nun doch nöger komen.
Wi hebbt dat all so eenfach nohm°n.

Loot mol de Minschen vorrober tehn,
De so bitt vondoog us Weyh hebbt sehn
De hier beleewt ehr Kinnertiet,
Un gung'n in de Welt so wiet.
Ik glööw, se wörrn mit mi anstimm'n,
En langet ”Hoch” up Weyh utbring'n.

Nun woll'n wi bitten usen Gott,
Kummt mol de ganze grote Noot,
Stoh us bi, geew us de Luer,
De fass in Hän'n hebbt dat Stüür.
Do us alltiet in us Lewen
Ok Gesundheit dorto gewen.
Joe H.W.