De Snei

 

8. Dezember 18:00 Dat hedd jüss anfang’n tou snai’n. De erste Snei ditt Joor. Miin Frou un ek nehmt us wat tou drink’n, sitt stunn’nlang an’n Finster un kiikt tou, wii de grout’n witt’n Flock’n von Himmel fall’n dout. Dat is wi in Märchen. Wi föilt us wi frisch verhairoot. Ek mach den Snei.

9. Dezember As wi upwookt, is jeder Zentimeter mitte grout’n Deek’n ut Snei toudeckt. Wi schöin dat utsein dait. Kann dat oberhaupt n schöinern Platz up de Welt geeb’n? Dat wi hiir hertoog’n sind, dat weer de beste Idee, de ek in gans’n Leeb’n hatt hebb. No Jooren schipp ek toun erst’n Mool  wo Snei un föil mi dorbi wi soun littsch’n Jung. Ek mook de Infoat frei un denn den Foutwech. As ek dormit ferdich weer köim de Sneiplouch vonne Stadt und schöiv mi den Foutwech wo tou. Dor hebb ek wo miin Schipp’n hoolt un füng von vorn an. Dat is schoun schöint Leeb’n!

 

12. Dezember De Sünn harr den gans’n schöin Snei smult’n. Dor keik‘n wi gans schön bedrabbelt. Miin Noober sech, ek scholl mi man kein Kopp mooken, Wiinachn schall dat snai’n. Gornich uttoudenk’n, wennWiinachn kein Snei koom‘ dait. Fidi hedd sech, dat dat an Jooresend so veel Snei geeb’n dait, dat wi kein Snei mehr sein künnt. Ober ek glöiv dat nich, dat dar oberhaupt möichlich is. Jan is’n fain’n Kerl un ek bin frou, dat he us Noober ist.

 

14. Dezember Snei, niix as Snei. 30 cm de leste n``Nach. Dat Termometer is full’n up 20 Groot unner Null. Dat is sou coult, sat aalls an Glitzern is. Kanns knapp Oot’n hool’n ober twischendöör warm ek mi jammer wo up. Sou is dat Leeb’n. An Noomdach kummt de Sneiplouch wo tröich un schuff all wo tou. Ek glöive dat jetz nich, dat ek souveel schipp’n meit ober up disse Oat koom es wo in Form. Wenn ek man blouß nich soveel puus’n un snuub’n moss.

 

15. Dezember Dat Radio hedd 60 cm Snei vorutsech. Ek verschüür min Auto un köip mi’n Geländewoog’n un Winterraif’n fo dat Auto von min Frou un twei neie Schipp’n. Dann mook ek den Kühlschrank vull un min Frou meint, ek scholl ma beeter Holtoob_n köipen, wenn de Stroum upmool wechbliib’n dait. Dat is nu wirklich lachhaff – wi woont doch nich an Nordpool.

 

16. Dezember IIsstorm vomog’n. Ek versöik Solt inne Infoat tou strain un rumms sech dat un ek sou lang wi ek bin hen. Dat killt unhaimlich. Min Frou allerdings hedd sik doroober oobern Stünd half doutlacht. Ek weer viilich in Brass!

 

17. Dezember Dat Termometer jimmer no wiit unner Null un Glattiis uppe Stroot’n, kanns naans hen. De Stroum is wech fo ungefähr fiiv Stünn’n. Dormit ek nich doutfreern do, wickel ek mi in Deek’n in. De Flimmerkist’n lopt ouk nich. Dor kanns nix anners doun as din Frou antoukiik’n, dormit man soun beet’n up annere Gedank’n kummt. Ek harr doch’n Holzoob’n köip’n schollt, ober ek will dat nich tougeeb’n. Ek kann dat nich utstoon, wenn sei Recht hatt hedd. Up de annern Siit mach ek dat ouk nich, dat ek hier in de eigen Stuub’n doutfreer.

 

20. Dezember Stroum is wo doa. Oober ouk de Snei. Noch mool 40 cm von ditt Schiittüüch inner lest’n Nach. No mehr schipp’n. dat woat den gans’n Dach. De Schiit Sneiplouch kummt vondooch sogoa tweimool vobi. Ek frooch de Kinner von min Noober, ob sei nich’n beet’n Snei schipp’n woll’n, oober sei seig’n sei haarn kein Tiit, sei woll’n leiber Striitschou loup’n. Ek glöiv de woll’n mi blouß verkackaiern. Jetz hebb ek de Snuutn vull un föer no’n Baumaak, ek will mi ne Sneifrees’n köip’n. Sei seig’n, sei haarn kein mehr, de köim’n in’n März erst wo rin. Ek glöiv de woll’n mi ouk verkackaiern. Jan sech, wenn ek den Snei nich wechmook, mook dat de Stadt un de schickt mi denn ne dicke Reeknung. Ek glöiv de well mi ouk verkackaiern.

 

22. Dezember Jan hedd rech hat dat dat Wiinachn snait. Leste Nach sind nochmool 30 cm von dissen witten Schiit runnerkoom’n un dat is sou kould, dat darmit tou reek’n is, dat vo Augus de Snei nicht wech is. Dat is sou kould, dat ek fot Antein n’dreiveddel Stünd bruukt hebb. Jetz mudd ek mool pinkeln un dat bedütt, wo ne dreiveddel Stünn untein. As ek wo antoog’n bin, bin ek einfach tou möer toun Schipp’n. Ek go no Jan un frooch em ob hei nich vo mi aabait’n wail he doch ne Sneufrees’n an sin Auto hedd. He sech, he harr tou veel to doun. Ek glöiv, de Döösspaddel lüch.

 

23. Dezember Blouß 10 cm snei un dat Termometer is bi o Grood. Miin Frou well, dat ek das Huus bunt mook. Is de bekloppt? Ek hebb kein Tiit – ek mudd schipp’n. Worum kummt sei jetz dormit an un nich in November? Miin Frou sech, sei haar dat doon, obber ek glöiv, sei lüch.

 

24. Dezember Kein Snei. De Snei is von den Sneiplouch so fass wunn’n, dat ek mi den Schipp’nsteel afbreek’n dou. Ek glöiv ek kriich gliiks n’Anfall. Wenn ek jemools den Döösspaddel kriich, de den Sneiplouch föert, tei ek em an siin Klebusterbeern dör Snei. Ek weit genau, dat ek sich dor günnen verstickt un dorup luurt, wenn ek mit des Schipp’n ferdich bin. Un denn kummt he mit mindestens  150 Stundenkilometers angedonnert un smitt Tunnenwiis den Snei dor wo hen,wo ek den wechmok hebb. Vo Noobend well min Frou Wiinachtsleider singen un Geschenke utpack’n. Ek hebb kein Tiit ek nutt kiieken , wo de Schneiploig is.

 

25. Dezember Frohe Wiinachn! Noch mool 60 cm. Wi sind totool insnait. Allein wenn ek dor an denk, dat ek vondooch wo Snei schippn schall, bringt mi dat Blout toun Kook’n. Ek kann den Snei nich mehr sein. Jetzt kummt ouk noch de Cheföir von dissen Sneiplouch un well, dat wi wat geeb’n schüllt aas Spende. Ek bin sou in Brass, dat ek em de Schipp’n oobern Kopp tei. Min Frou meint, ek haar mi nich richtig benoom’n. Ek glöiv de is totool bekloppt. Ein Woat no un ek sloo se dout.

 

26. Dezember Wi sind jimmer noch insnait. Worum sind wi hiir blouß hertoog’n? Oober sei woll dat jo sou. Sei mookt gans raschelich.

 

27. Dezember Dat Termometer fallt up 30 Grood unner Null. All Wooterroern sind infroan.

 

28. Dezember Dat is wo n’beeten waarmer wunn, fiiv grood unner null un wi sind jimmer no insnait un de Olslch mookt mi woonsinnich.

 

29. Dezember Noch mool 30 cm. Jan sech, ek scholl dat Dack freischippen. Hei meint, dat dat Dack sons inbrickt. Dat is jo woll dat Dämlichste wat ek jemools hört hebb. Fo wi dusselich hollt de mi?

 

30. Dezember Dat Gewich von den Snei weer woll doch tou houch un dat Dack is instort. De Chaufeur verkloocht mi up 50.000 € Schmerzensgeld. Min Frou föert na eer Muttern. In Radio snacks se dorvon , dat dat wiitersnain schall.

 

31. Dezember Ek hebb de Snuut’m vull un stick das Huus an. Niemools mehr schipp’n

 

8. Januar Mi gait dat gut. Sou allmählich hebb ek mi went an de littschen Pill’n, de sei mi hiir geevt. Ober eine Frooch hebb ek doch: Worum hebbt sei mi ant Bett bunn’n?

 

retuer

 

 

 

 

 

Heinz Tödtmann