Alle Welt weet, dat de Leister de besten Frachtkutscher weern. Se hebbt bitt in't negenteinste Johrhunnert
all Stroot'n in Düütschland beföhrt, von Bremen bitt Köln, Nürnberg, Honnover, Königsberg un veelerwegens annerswo. In Nürnberg, ton goll”n Engel wudd'n de Foorluer ”Hänselt”, dat heet soveel, dat se in den Vereen von de Frachtkutscher upnomen ween, wat se mit veel Tügen, un mit'n groot Geloge in'n Gold'n Engel bestriern mossen. Bi son ”Hänseln” lööp veel Volk tohoop, un wudd ok veel hannelt. De Leister Fohrmann, Wat do al de grottste Buur, mit dat meiste Land in Leiste weer, harr in sien Stolt, sik'n poor Appelschimmels kofft mit'n fein'n Kletschwogen. He woll sien Buurnkollegen dat mol wiesen, wat son Frachtkutscher sik leisten konn. Den Buurn un Frachtkutscher Wudd ok bekannt, dat de Junker von Junkemhoff, em dat Gespann nich günn'n dä. Um so duller dreew he dat mit sien ”Upspeeln” mit sien Gespann. An en”n Sonndag woll he in'n Kroog inkehrn, Wo he wuß, dat ok de Junker dor seet. He stell sien Gespann so vörn Kroog up, dat he ut'n Finster sehn konn, dat'r numms wat an moken konn. He geiht in°n Kroog, seggt ortig ”Goen Dag”, froogt den Junker, dat he sik bi em an'n Disch sett”n draff. Jo, dat draff he woll, un de woll nun de Gelegenheit wohrnehmen, den Buur sein Appelschimmels aftogöcheln. He bestellt ok gliek'n lüttje Loge för jem Beide. Man snackt von düt un dat, un koomt up de Peer to snack'n. Se konn'n jem jo Beide von'n Finster ut sehn. ”Wat kost den sowat” woll de Junker weten. ”Geef us man noch'n Runde” de Buur ton Kröger. ”Den mutt ik mi warm worrn” dacht de Buur in sik. ”De beiden Schimmels” de Buur ton Junker, ”de goht för Geld nich weg, de stammt von dat beste Gestüüt in Nürnberg”. ”För Geld nich weg, seggst du, Wullt du dormit segg'n, dat man um Land mit di snack'n kann”. ”Loot us man erst de Loge utdrinken, un denn mookt wi beid*n erstmol'n Probefohrt.” So föhrt no de Waldschänke, an'n Bremer Postweg no Syke, drinkt dor ok wedder twee Run'n. Bi Dammschmidt noch mol datselbe, un so koomt se trögg up 'n Junkernhoff. ”Wat wullt denn nun” de Junker. Se weern beide besoop°n. ”Giff mi den Möhlenkamp, dat is mien lesd Wuurt”