Dat Marschendorp an'n Werserdreih
Sitt boben vuller Lehm un Klei.
Dat hett jem brocht dat Urstroomtool,
Wat dor keem von de Barge dool.

So is dat Marschenland dor komen,
Dat Tegeln dä sik goot dor lohnen.
Unnern Lehm seet goen Sand,
As Wersersand is de bekannt.

As de Werser hett anners lopen,
Do hebbt sick in dat Bedd versopen
Seeelefanten, Riesentiere.
Dat konn'n woll wesen Dinosiere.

Sünd bi de Iestiet, nich to glöben.
Se konn'n sick in den Sumpf nich rögen
So hoolt man jem dor ut'n Sand,
Ut'n Wieltsee, dat Butenland.

Dat weer vör hunnertdusend Johr.
Is vondoog al bold nich mehr wohr.
Man weet, man kann dat konstruieren
Wat de Sand dä konservieren.

Man kann sick dor en Bild von moken
Wer wat vertellt von sone Soken.
Wi köönt us dat nun all ankiek'n,
Wat man findt dor mang de Diek'n.