Kartüffeln klein

1. Im Harvst sind de Kartüffen wedder riep.
Denn geiht dat los : Kartüffelkleier-Tiet.
De Wildschwien wöhlt se rut mit ehre Schnut.
Hest du ok Hunger, hol de Finger rut,
und klei Kartüffel ut de schwarte Grund.
Von Fuulheit weert de Finger niemols wund.
Du musst Kartüffen klei’n,
de stillt den Hunger ungemein.

2. Us Dochter is een Moddel in Paris,
ganz schlacksig, mooger faltig und all gries.
Se loppt op’t Steg mit neemodischen Plünn.
In disse Plünn passt se woll dreemool rin.
Een Fiffi op den Kopp und rode Finger.
Wie kriegt se bloß de Farf von ehre Finger.
Du musst Kartüffen klei’n,
dat mookt de Finger wedder rein.

3. De Manager, de hebbt so lange Finger.
De dreiht so heemlich manche krumme Dinger.
De Arbeitslüde op de Stroot se schmiet.
Den Lohn se sik denn ünnern Nogel riet.
De hebbt keen Mitgeföhl und keen Morool.
Wie wird denn ehre Finger woor normool.
Du musst Kartüffeln klei’n,
dat mookt den Breegen wedder rein.

4. Us Opas Finger sind nu alle krumm.
He kann nicht veel, fallt fooken eenfach um.
De Doktor seggt: „Das ist nun mal Verschleiß.“
„Dat hest dorvon, wenn old bist allns Scheiß.“
Wat kannst denn noch as oolen Keerl dohn?
Us Oma seggt: „ Denn klei man wie een Hohn.“
Du musst Kartüffeln klei’n,
Dat helpt ok gegen Zipperlein.

Heinz Tödtmann