De Leister Buurn ut ol'n Tiet'n
Töög dat jummer in de Wiet'n.
Hannelshüüs un Hanseoten
Schick'n de Leister up de Stroten,
Mit Wore, de keem von Obersee.
Ad't Kaffee weer ober Chinatee,
Wulle Tüüg un ok mol Hoolt.
In Bremen keem ok Probbenhoolt.

Se weern bekannt as Fohrensluer,
Un harrn ok all deselbe Kleur.
Kenn'n de Stroot'n un dat Land,
Von Bremen bitt ton Ostseestrand.
Denn Königsberg, jo dat is wohr,
Nürnberg, Köln, dat weer doch kloor,
Kregen de Leister ok to sehn.
Dat Fohrenslewen weer so schöön.

För de Fro denn meist dat Eene bleew,
Wiel den Mann dat up'e Stroot'n dreew,
Moß se mit de Kinner alleen bliewen.
De Buuree moß denn de Fro bedriewen.
Ganz alleen weer denn de Fro.
Hunnert Johre gung dat so.
För Land un Hoff weer't foken slech.
Dat kreeg denn ok nich all sien Rech,
Wenn von Huse Weg de Buurn,
Konn ok foken veel versluurn.

Wenn se denn keem'n von grote Fohrt
Weer't ok in Leiste so de Oort,
Dat se in'n Kroog denn dän berichten
Vertell'n dän de Strot'ngeschichten.
Wi se den Toll umgohn se weern.
Den Toll beschiet'n woll'n se geern.
Geheeme Wege, geheeme Stroten,
Up de Leister konn man sik verloten.