Seben Johr weern Helga und Jan al verheirot und se harn sick jimmer got und glücklich verstohn. Ober jimmer geiht nich got, jeden Dag Arfensoppen eten, dach Jan, em steek de Hobern. En poor Weeken lang dröp Jan sick obends mit eene Andere. Dat slimmste weer ober, de Deern weer Helgas Fründin Monika. Wodder wol Jan sick mit er drepen und dach, wi fang ek dat ditmol an, dormit se keen Verdach kreg! Stek en Gesich op als wenn he sonst wat har. "Wat häst du," frög Helga. "deit mi led, Helga, möd di hüt obend alleen loten, min Sportvereen hett ne Sondersitzung inberopen, dor draf ek mit besten Willen nich fehlen." " Dat is doch nich slimm," antert Helga, "go man hen, wat sin mot, mot sin."
He güng mit sin Monika tu inne Bar. Bi twölben lang, slek Jan sick lies in de Komer, denn he woll sin Helga nich opwoken. Se weer ober nich dor, verdammi noch mol. Dor, op enmol güng de Husdör und sin Helga köm bestens opgeleg und das beste Tüg an.
Wo weerst du denn, wo kumst her? Helga säh ganz ungezwungen: "Jan, ek weer so alleen gistern Obend, moch ol nich alleen weden und dor bin ek mit Monika in't Kino gohn." Von dissen Obend an blef Jan in Hus.
(Ernst Schüttemeyer)