Jan gait in de Afteik'n un sech to'n Afteiker: Giv mi mool ne Lümm'ltuut'n. De Afteiker reckt em de Packung rober, Jan betoolt un gait. He gait no buut'n, mookt de Packung up un smitt wat dor in is up'n Bodd'n und pett dorup as wenn he ne Zigarett'n untpett. Denn drait he um, gait wo in de Afteik'n un sech: "Giv mi noch ein Lümmeltuut'n." De Afteiker reckt em de tweite Packung rober, Jan betoolt un gait no buut'n. Dor mookt he wo de Packung up un mookt aals genauso wi bi'n erst'n Mool. As he toun dritt'n Mool bin Afteiker Lümmeltuut'ns verlangt, denkt Dor go ek mool achterher, dor well ek doch mol weet'n, worum Jan aal Ougenblicke rinkummt un neie Lümmeltuut'ns verlangt. He gait em no un as he Jan dorbi beobacht, wi de jüss de Lümmeltuut'n utpett, sech he to em: "Wat schall dat denn?" Jan: "Och, sou hebb ek mi dat Smöik'n ouk afwennt!"